dinsdag 16 april 2013

Spookman van Roger Hobbs doet denken aan films van Tarantino

Met Spookman heb je meer dan een intrigerende thriller in handen: het boek is ook een handleiding voor het plegen van een bankoverval. Een spookman bestaat eigenlijk niet, hij wisselt steeds van identiteit. Dankzij hem verdwijnen de medeovervallers. Ongewild raakt deze spookman betrokken bij een conflict tussen twee jugmakers, criminele organisatoren. De ene geeft hem de taak om een tas met miljoenen dollars veilig te stellen. Hiervoor heeft spookman 48 uur de tijd. Spookman moet de klus aannemen omdat hij iets goed te maken heeft. Vijf jaar eerder mislukte, mede door zijn schuld, een spectaculaire overval in Maleisië. De tas opsporen is niet eenvoudig, want de andere jugmaker heeft de jacht op hem geopend.
Spookman is anders dan andere thrillers, het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van een bankrover. Spookman is gewetenloos en belezen. Hij gaat voor de volle 100 procent voor de kick. Ook heeft hij zelfinzicht en weet hij precies waar het misging. Op bijna wetenschappelijke wijze beschrijft spookman hoe men een geslaagde overval pleegt. Hij benadrukt het belang van een goed team met specialisten.
Hobbs spaart fijnbesnaarde lezers niet, wat betreft de bloederige details. Gelukkig compenseert hij dit met humor. Zo laat hij iemand verzuchten van opluchting dat een ander zwaargewond uit een Mazda MX5 kon kruipen, want in zo’n Japanse auto wil je toch niet dood gevonden worden.
Spookman doet denken aan Quentin Tarantinofilms wat betreft actie, bloederigheid en humor. Ik heb in geen tijden zo’n fascinerende thriller gelezen én zoveel nieuwe woorden geleerd. Ook prettig: Hobbs zadelt de lezer niet op met morele oordelen, dat mag je zelf doen.

Deze recensie is gepubliceerd in BOEK nr. 2 jaargang 10 maart/april 2013.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten